Katrijn Provoost en Marc Van Eenooghe zijn beiden bestuursleden van Avansa Vlaamse Ardennen-Dender. Tijdens de Week van de vrijwilliger zetten we graag al onze vrijwilligers in de kijker en bedanken we hen voor hun enthousiasme. Het thema is dit jaar “op ontdekkingsreis”.
Bedankt aan alle vrijwilligers met wie we van ver of van dicht samenwerken, op regelmatige basis of slechts af en toe. Bedankt, om steeds enthousiast met ons op ontdekking te gaan!
We wensen wel de politieke partijen op te roepen om vrijwilligerswerk zo eenvoudig mogelijk te maken. Er zijn drempels zoals meldingsplicht die ervoor zorgt dat sommigen afhaken, terwijl het interessanter is als iedereen vrijwilligerswerk kan doen.
We interviewden 2 van onze bestuursvrijwilligers, en polsten hen naar hoe hun ontdekkingsreis hen bracht naar waar ze nu staan, wat ze zoal ontdekten as bestuurder voor onze organisatie en hoe zij het parcours van de eenmaking met Avansa Waas en Dender ervaren.
Katrijn Provoost, bestuursvrijwilliger van vzw Avansa Vlaamse Ardennen-Dender.
In 2003 werden de Vormingplus-centra in Vlaanderen boven de doopvont gehouden. In de regio Vlaamse Ardennen-Dender was nog geen enkele overkoepelende organisatie sociaal-cultureel werk actief (in tegenstelling tot andere regio’s in Vlaanderen). Ik was op dat moment ‘in between jobs’, zoals ze dat mooi omschrijven, en ik had me in de maanden ervoor beziggehouden met het in kaart brengen van alle organisaties die actief waren, met het interviewen van de mensen achter die organisaties en het interviewen van andere, interessante, actieve mensen uit de regio. Op basis van het rapport dat hieruit voortvloeide, zijn dan de eerste beleidslijnen van de nieuwe organisatie uitgetekend. Een nieuwe organisatie vraagt ook een nieuw bestuur en het leek me een evidentie dat ik me daar verder voor zou inzetten. Dat me ook gevraagd werd om meteen voorzitter te worden stond niet in mijn draaiboek maar ik heb me met veel naïviteit en enthousiasme gesmeten.
Ik ben opgegroeid in de West-Vlaamse polders en ben pas in 1996 in Oudenaarde komen wonen. Ik herinner me nog goed dat we kort na de verhuis bij de lokale fietsenwinkel binnenstapten om een fiets te kopen voor dagdagelijkse verplaatsingen, eentje met 3 versnellingen. Nogal snel heb ik geleerd dat dat prima is voor fietstochtjes in de westhoek, maar dat de Vlaamse Ardennen toch een ander verhaal zijn! Dit is maar een anekdote om te tonen dat een streek leren kennen veel tijd vraagt. Mijn engagement bij Vormingplus (later Avansa) was ingegeven door een verlangen om de streek waar ik was komen wonen écht te leren kennen, om achter de façade van het mooie landschap te kijken en weg van de clichés van de mooie verborgen villa’s, de wielertoeristen, de boerderijtjes, de slaapsteden en de kleine her en der verspreide pittoreske natuurgebiedjes. Het boeide me om te weten welke netwerken er in deze streek actief waren, hoe de verhoudingen tussen de inwijkelingen en de originele bewoners zat, hoe het met de overduidelijke rijkdom van sommigen zat in verhouding met de soms stille armoede, hoe kleine culturele initiatieven ontstonden en zich uitbreiden, het kwetsbare spanningsveld tussen natuur, landbouw en industrie… Dat ik de kans kreeg om 20 jaar betrokken te zijn in een organisatie die de vrijheid heeft om op al die thema’s in te zetten, die de vrijheid heeft om hier duidelijke keuzes in te maken, die vanop de eerste rij de maatschappelijke veranderingen kan opvolgen en proberen in een positieve richting te sturen, die altijd de weerbaarheid van de burger (in de meest brede zin van het woord) vooropstelt, maakt me dankbaar en trots. En het feit dat ik als bestuurder heel fijne interessante andere bestuurders mocht leren kennen en dat ik een team met bakken vol ervaring en expertise mocht aansturen (vanop de zijlijn) is een grote persoonlijke verrijking!
Met de eenmaking komen we in een nieuw verhaal. Het is een uitdagend parcours en het vraagt heel veel van alle bestuurders én van alle personeelsleden. Ik denk dat het ook hier, na alle hectiek, een kwestie zal zijn van de tijd zijn werk zal te laten doen. De schaalvergroting brengt heel wat nieuwe opportuniteiten, maar in eerste instantie zal het vermoedelijk wat zoeken en zwoegen zijn. Maar we hebben de expertise in huis en ik heb alle vertrouwen in het team. Ik ben in elk geval heel benieuwd naar het nieuwe verhaal.
Marc Van Eenooghe, bestuursvrijwilliger van vzw Avansa Vlaamse Ardennen-Dender.
Eigenlijk ben ik daar ingerold, lang geleden: Avansa heette nog Vormingplus, Jos Gyssels was nog coördinator. Ik werkte voor het Streekoverleg Zuid-Oost-Vlaanderen toen Jos vroeg om in de raad van bestuur van de vzw te komen. En vanuit belangstelling voor de streek waar ik in 1990 vanuit West-Vlaanderen was komen wonen, zei ik volmondig JA. Want ja, ik stond helemaal achter de organisatie en wou haar mee meer op de kaart zetten. We waren als bestuurders toen sterk inhoudelijk betrokken. Ik herinner mij de gezamenlijke opmaak van het beleidsplan voor vijf jaar in boerderij ‘t Alkeveld en in Meilegem, boeiend en tof om dat samen met het team te doen. En toen er een nieuwe voorzitter gezocht werd, was ik enthousiast om ambassadeur te zijn van zo’n organisatie.
Ik kom eigenlijk uit het ACW, en ben zowel professioneel als als vrijwilliger vooral in die zuil actief geweest. Voor mij was het pluralisme en de onafhankelijkheid van Avansa toch wel een ontdekking: samenwerken met mensen met andere achtergronden en gezindheden, ik ervaarde het als een rijkdom…
Verder vond ik de omslag die gemaakt is van vormingsorganisatie met een uitgebreid cursusaanbod naar een projectorganisatie gefocust op 4 maatschappelijke thema’s interessant en heel relevant.
Hoewel Avansa altijd wel actief was in de Denderstreek, hadden we vooral grotere projecten met Leader-middelen (plattelandsprojecten) in de Vlaamse Ardennen. Nu besteedt Avansa nog meer aandacht aan De Denderstreek, vooral rond solidariteit en burgerschap. De kleine positieve evoluties versterken, bondgenootschappen aangaan met andere organisaties en burgers die zich willen verbinden, het is een aanpak waar ik helemaal achtersta. Ondertussen ben ikzelf daar weer professioneel actief, en zo ontdek ik die streek meer en meer.
Tot slot was natuurlijk het grote verschil met het engagement dat ik in andere verenigingen opnam, het feit dat Avansa personeel in dienst heeft. Dat maakt het engagement veel minder vrijblijvend. Beslissingen hebben grote gevolgen voor mensen, daar kun je niet licht over gaan.
Ja, en geen gemakkelijk parcours: we moeten ons als bestuurders nu sterk bezighouden met zakelijk beleid, organisatie, structuur, en veel minder met inhoudelijke zaken, wat ik jammer vind. De snelheid waarmee dit proces loopt, met strakke deadlines die mekaar opvolgen, is voor vrijwillige bestuurders moeilijk bij te houden. Maar dat is tijdelijk, gelukkig. Opnieuw is dat een parcours vol ontdekkingen, nieuwe kennis, die ook op andere plekken nuttig is. Boeiend en leerrijk… Toch blijft de belangrijkste voldoening en motivatie voor mij het kunnen meewerken aan maatschappelijke verandering in een positieve richting, daar blijf ik mij voor inzetten!
We bedankten al onze vrijwilligers met een kaartje en chocolade omdat ze steeds zo enthousiast mee op ontdekking gaan met ons. Samen naar beter!
