Vrijwilligerswerk, het is een passie. Je moet het vol overgave doen, of je begint er beter niet aan. Binnen onze projecten Samenlezen, Babbelonië en de buddywerking voor vluchtelingen kunnen wij rekenen op enkele gemotiveerde vrijwilligers. Ook ons Bestuur bestaat uit vrijwillige bestuursleden. Tijdens de Week van de vrijwilliger 2022 willen we hen allemaal bedanken en laten we enkele van onze vrijwilligers aan het woord.
David
Vernaeve, buddywerking Aalst
Ik
begeleid en ondersteun een gezin vluchtelingen met hun vele vragen.
Als de vraag niet te ingewikkeld is probeer ik die zelf op te lossen,
als het kan verwijs ik hen door, maar ik probeer de drempel te
verlagen door mee te gaan naar de geschikte dienst om hun verder te
helpen.
Waarom
doe je aan vrijwilligerswerk?
In zekere zin word je voor dit gezin een vertrouwenspersoon,
een vriend, een luisterend oor en toeverlaat. Ik heb altijd al
interesse gehad in andere culturen. Mensen helpen geeft me voldoening
want ik voel hun waardering en geniet van hun gastvrijheid.
Wat
haal je er voor jezelf uit?
Ik leerde mezelf beter kennen door uit mijn comfortzone te
komen en leerde daarbij toch ook grenzen te stellen. Het is ook
verrijkend om mijn eigen netwerk uit te breiden en samen te werken
met professionele hulpverleners.
Zou
je het aanraden aan anderen?
Ik raad vrijwilligerswerk zeker aan.
Nadine
Verbeke, SamenLezen Ronse
Hallo,
ik ben Nadine Verbeke en ik ben vrijwilliger voor 'Samenlezen' in
Ronse. Ik kijk ernaar uit om in Ronse weer met een nieuwe reeks
SamenLezen te starten! Er zijn dergelijke groepen in Zottegem, Ronse,
Haaltert, Oudenaarde (gevangenis) en online.
Hoe
ben je daar ooit mee begonnen?
Verhalen
en talen hebben mij altijd geboeid. Meedoen met zo’n samenleesgroep
als deelnemer viel mij heel erg mee. Zozeer zelfs dat ik het helemaal
zag zitten om de opleiding te volgen tot begeleider.
Wat
is je motivatie om dat te blijven doen?
Als
begeleider lees ik graag voor. Het meest interessante vind ik dat
iedereen in de verhalen een eigen verhaal ziet, dat de verhalen
zoveel lagen hebben dat mensen er iets persoonlijks in zien.
Wat
doet je het meest plezier tijdens je werk?
Als
mensen genoeg vertrouwen krijgen om iets persoonlijks te vertellen.
Want daaruit blijkt dat ze op hun gemak zijn.
Annie
Lens, Samenlezen gevangenis en Caroline Van Holme
Annie Lens
begeleidt als vrijwilliger sinds enkele jaren samen met Caroline Van
Holme SamenLezen in de gevangenis van Oudenaarde. Hier wisselen
gedetineerden en burgers gedachten en gevoelens uit bij verhalen en
gedichten uit de wereldliteratuur.
Hoe ben je bij
SamenLezen terecht gekomen, Annie?
Ik was erbij toen op de
Dag van de Cultuureducatie van Canon Cultuurcel in 2012 The Reader
werd voorgesteld. Dat is de organisatie die in Engeland met
SamenLezen gestart is. Toen heb ik ook met Jane Davis gepraat,
bezielster van The Reader en een ongelooflijk toffe madam. Ik had een
enorm waaaaw-gevoel. In 2014 kon ik eindelijk de opleiding tot
leesbegeleider volgen. Sinds vorig jaar
lees ik ook in Avelgem in het woonzorgcentrum, bij mensen met lichte
dementie.
Wat motiveert
je daarbij?
Ik vind de methodiek bijzonder interessant. De
return is geweldig, het is zo boeiend te zien wat bepaalde teksten
teweegbrengen aan uiteenlopende ideeën. Wanneer het kwetsbare, het
persoonlijke in een veilige sfeer naar boven komt is dat vaak
indrukwekkend. Bij SamenLezen in de gevangenis was er zo een heel
speciaal moment bij het gedicht ‘Span er een koord overheen’ van
Edward Van de Vendel. Het grootste laweit aan tafel in elke sessie
-een sympathieke man die altijd het hoogste woord voerde- viel toen
stil met tranen in de ogen. Hij kon nadien alleen nog uitbrengen:
‘Dat gedicht is voor mij geschreven…’ Als een gedetineerde zelf
een tekst herschrijft of vertelt dat hij een gedicht aan de muur
heeft gehangen in zijn cel… dat zijn toch wel tekenen dat het iets
teweegbrengt bij de deelnemers.
Het is ook gewoon leuk om te doen, ook om verhalen te zoeken en te leren kennen. Het plezier van het voorlezen, vooral gedichten… Je beleeft de tekst toch nog anders dan wanneer je in stilte leest. Ik vind het niet echt noodzakelijk om de tekst op papier te hebben, je kunt er je dan ook achter wegsteken. Ik voel mij wel uitgedaagd om bij de verhalen en gedichten kunstwerken en prenten te betrekken. Daarom kijk ik uit naar de vorming ‘kamishibai en silent books’ die jullie binnenkort organiseren.
Hoe zie je de
toekomst?
Ik hoop dat we verder samen kunnen lezen…
ondertussen heb ik heel veel teksten verzameld. In het voorjaar zou
ik graag nog sessies met de gedetineerden begeleiden. Ik werk
ondertussen halftijds voor de dienst Erfgoed van de stad Gent, dus
heb ik ook halftijds tijd. Hoewel dat vrijwilligerswerk natuurlijk
wel wat werk vraagt (lacht)
We wensen
Annie nog veel voldoening in al haar engagementen en ook bedankt aan
Caroline Van Holmen, haar mede-begeleidster in Oudenaarde.
Samenlezen
gevangenis Oudenaarde en Samenlezen Zottegem
Ook
in Zottegem loopt het project Samenlezen met begeleiders Eva Feliers,
Annie Nouten en Annemie Van De Vijvere en Annie Nouten.
Celeste
Narvaez, Babbelonië Denderleeuw
Ik
ben Celeste Narvaze en neem regelmatig deel aan Babbelonië in
Denderleeuw. Op donderdagavond zorg ik voor de koffie en thee tijdens
Babbelonië in zaal De Palaver. In de Palaver vind je me ook terug
in de ruilwinkel De Wissel. Door me in te zetten voor anderen,
ontvang ik zoveel warmte van anderen. Dat geeft energie en maakt me
gelukkig.
Johan Rotsaert, bestuursvrijwilliger Avansa Vlaamse Ardennen-Dender
Ik ben 10 jaar geleden bestuursvrijwilliger van Vormingplus geworden na een fantastische samenwerking in het kader van een project rond werken rond natuurbeleving met ouderen in woonzorgcentra in de regio Vlaamse Ardennen. Deze unieke professionele organisatie boeide mij zo dat ik geen neen kon zeggen toen Jos mij de vraag stelde.
Als bestuursvrijwilliger houden we de vinger aan de pols door samen met het coördinatieteam de beleidsplannen samen te bevestigen en kritische vragen te stellen of we met Avansa ‘het goede doen’, dat we goed doen, dat wisten we al. Bestuursvrijwilliger zijn in deze organisatie verruimt de blik en zelf leer ik altijd iets dat ik kan meenemen dat bruikbaar is voor mijn eigen functioneren als directeur van Zorgnetwerk Cur@-Z met 2 woonzorgcentra. En, ik ben ondertussen overtuigd dat het samenspel van de bestuursleden kan leiden tot een goed ondersteunde organisatie waarin medewerkers kunnen doen wat ze moeten doen. De principes van ‘good governance’ worden binnen het bestuur van Avansa dagelijks in de praktijk gebracht en daar wil ik graag aan meewerken.
Datum bericht
vr 25 februari '22