Aangename kennismaking met Eva Buyst

Eva Buyst komt het coördinatieteam van Avansa versterken.
Jos Gyssels die jarenlang coördinator van Vormingplus was, blijft in een deeltijdse job verantwoordelijk voor de zakelijke coördinatie. Eva neemt de inhoudelijke coördinatie van hem over. Samen leiden zij Avansa naar beter!

Dag Eva, wat bracht jou bij Avansa Vlaamse Ardennen-Dender?
Meteen toen ik de website van Avansa zag, was ik enthousiast. Solidariteit en verbinding tussen mensen, duurzaamheid met een sociaal karakter, mediawijsheid… De veelzijdigheid van dat verhaal sprak mij geweldig aan. Dat je in één organisatie kunt bezig zijn met zoveel interessante en relevante dingen tegelijk, het leek mij een droom. En dat kunnen doen in een fijn team met ervaren medewerkers die ieder een grote inbreng hebben, is natuurlijk een meevaller. Toffe naam ook, vind ik, Avansa. Toen ik in Brussel werkte zei ik zelf vaak tegen de collega’s: Allons, avancez! Sinds 2008 woon ik in de streek. Iedere dag naar Brussel pendelen klopte eigenlijk niet meer met mijn opvattingen over werk en wonen, soberder leven, minder verplaatsingen maken, in mijn eigen omgeving actief zijn.

Avansa is inderdaad een regionale organisatie, welke band heb je met de regio?
Mijn hele familie is van Gent, ik ben er ook geboren en getogen. Als tiener, kwam ik in de Vlaamse Ardennen vaak wandelen met mijn moeder. Van Gent met de auto naar hier; dat leek mij een eindeloze rit naar het hol van pluto. Maar als twintiger was het heerlijk om te verhuizen weg van de platte stad, naar het heuvelachtige Sint-Maria-Latem. Het landschap al wandelend ontdekken, de sterren kunnen zien ’s nachts, de vertraging van het leven… Geweldig! Mij aansluiten bij een Voedselteam en recent beginnen met Start-to-run hebben mij veel nieuwe kennissen gebracht, net zoals de babbeltjes met mensen onderweg langs mijn route naar het station. Ik had de streek al op andere manieren leren kennen door een tijdlang in Geraardsbergen, Zottegem en Ronse anderstalige nieuwkomers te begeleiden. Heel de wereld komt op die manier binnen, met alle trauma’s en alle hoop die mensen meebrengen. Daar heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik ontzettend diep geraakt door sommige mensen.
Nu ervaar ik Zwalm als helemaal niet zo ver van Gent. En ook niet meer zo stil en idyllisch: er is ook hier best wel veel verkeer, gerij van landbouwvoertuigen en vrachtwagens. Er wordt hier druk gebouwd, er zijn veel inwijkelingen. Ik zou heel graag hebben dat we met Avansa kunnen werken aan verbinding en dat we op die manier de polarisering en de verdeeldheid in dorpen voor zijn.

Wat zijn jouw passies?
Dansen en zingen zijn twee passies. Mijn moeder is in -toen- Zaïre geboren, ik ben opgegroeid met klanken en kleuren en voorwerpen van daar. Als tiener leefde ik in een andere muzikale wereld dan mijn leeftijdsgenoten: jazz en Afrikaanse muziek, daar was ik vol van. En van Afrikaanse dans al heel vroeg, later van hiphop en urban streetdance, de laatste tijd van disco swing. Ik kan niet stilstaan als ik muziek hoor… En zingen: a capella en polyfoon Balkan en oude Zuid-Franse polyfonie raken nog steeds een gevoelige snaar. Ik heb vroeger nog cabaret gedaan met een vriendin, als een olijk duo. In een rood kleed bovenop een piano liggend, zingen, ik droom ervan dat nog eens ooit te doen! (Lacht luid) Ik houd ook erg van film, nog meer dan van lezen. Jojo Rabbit en La vita è bella zijn mijn lievelingsfilms. Niet toevallig gaan ze allebei over de verschrikkingen die ontstaan als mensen verdeeld geraken en groepen tegen mekaar opstaan. Dat is mijn grootste vrees. Ik heb mij in coronatijd altijd goed en rustig gevoeld. Dat teruggetrokken leven met weinig uitschieters ligt mij wel. Tot deze zomer. Nu voel ik in de samenleving andere dingen ontstaan: angst, mensen die hun denken niet meer kunnen stilleggen, uitzichtloosheid, vijandigheid.

Wat is jouw hoop?
Mijn hoop is dat mensen zich opnieuw verbinden met hun lichaam, hun gevoel, hun hart en nieren. Die verbinding zorgt voor een gezond evenwicht tussen denken en doen, voor warmte in rationele beslissingen, voor begrip over woorden en taal heen. Opnieuw voeling krijgen met hun lichaam, met andere mensen, met de grond waarop ze staan. Zo met mekaar kunnen samenzijn is een voorwaarde voor goed samenleven.

Dat zijn mooie wensen, Eva! Veel succes en voldoening in je nieuwe job.