15 jaar Babbelonië: een gesprek met Elke Nopens
In september bestaat Babbelonië vijftien jaar. Tijd om eens terug te blikken. Elke Nopens dit jaar 10 jaar actief als begeleider in vier Babbeloniëgroepen. Tijd voor een interview.
Hoelang ben je al begeleider van Babbeloniëgroepen?
Ik ben begonnen met de begeleiding van Babbeloniëgroepen in september 2011 dus in september al 10 jaar!
Hoeveel groepen begeleid je en waar allemaal?
Momenteel begeleid ik vier groepen. Eerst was er de groep in Ronse. Een paar jaar later, in februari 2013 kwam Ninove erbij en wat later de groep in Aalst. Vorig jaar is dan de groep in Erpe-Mere gestart.
Wat was jouw motivatie om begeleider van Babbelonië groepen te worden?
Ik nam ooit deel aan Dzjambo in Gent. Dat was heel tof. Er bleek een oprechte gastvrijheid ten aanzien van de anderstalige nieuwkomers. Daar mis ik soms. Toen ik de vacature voor begeleider van een Babbeloniëgroep zag was ik meteen heel erg enthousiast. Dat gevoel van gastvrijheid van toen wil ik ook in elke babbeloniësessie weer oproepen.
Wat betekent Babbelonië voor jou?
Heel veel. Het is een onderdeel van mijn werk dat ik het liefste doe. Het voelt helemaal niet aan als werk. Zo boeiend en interessant is het om te doen. Zelf leer ik evenveel bij van de deelnemers als omgekeerd. Het leert me ook een open blik te bewaren op de wereld. Mocht Babbelonië ooit verdwijnen dan zou dat een groot gemis achterlaten.
Wat vind je leuk aan Babbelonië?
Het is leuk omdat het informeler en vriendschappelijker is dan lesgeven. De band met de mensen is heel anders. De grens tussen begeleider en deelnemer vervaagt soms een beetje door de vriendschappelijke omgang. Sommige deelnemers komen al heel lang. Bij de begeleiding stel ik me ook op als één van de groep en zeker niet autoritair. Ik ben er om het gesprek in goede banen te leiden. Dat houdt vooral in: zorgen dat iedereen aan het woord komt en dat er vlot gebabbeld wordt.
Hoe kies je een thema uit?
Door te luisteren naar de interesses van de deelnemers en door na te denken waar de deelnemers graag over babbelen en de thema’s die hun aanspreken. Thema’s die het altijd goed doen zijn de actualiteit, kinderen, opvoeding en onderwijs. Het is ook vaak een combinatie met mijn eigen interesses en van wat belangrijk is om over te praten. Zoals bijvoorbeeld rollenpatronen en verschillen tussen mannen en vrouwen, culturele verschillen bespreekbaar maken, de gewoontes van de mensen en de gewoontes in omgang met elkaar.
Welke methodes gebruik je in Babbelonië?
We praten aan de hand van vraagkaarten met foto, een filmpje of een spelvorm bijvoorbeeld een soort ganzenbord. Activiteiten die live heel populair zijn bijvoorbeeld speeddating, samen koken (afhankelijk van infrastructuur op locatie), stadswandeling of bezoek aan een museum.
Wat is het verschil tussen live en online begeleiden en wat is moeilijker?
Online is het toch wat vermoeiender en zwaarder. Er zijn vaak technische problemen bijvoorbeeld bij het werken met virtuele break-outrooms. Dat onderverdelen in groepen online maakt het ook moeilijker om te begeleiden. Zo is het overzicht moeilijker te bewaren. We hebben ook minder Nederlandstaligen die willen deelnemen online terwijl het echt heel belangrijk is dat ze er zijn.
Wat is een moment dat je bijbleef?
Door de jaren heen heb ik al heel veel mooie en bijzondere momenten mogen meemaken. We hielden eens een modeshow met traditionele kledij uit het geboorteland van de deelnemer. Er waren toen drie jonge mannen uit Irak die alle Nederlandstalige deelnemers een roos gaven. Dat was een heel mooi moment maar het bijzonderste blijven de kleine intieme gesprekken onder de mensen, hoe ze elkaar helpen en steun vinden bij elkaar.
Interview door Zohra Elmrabet
